Inclusief (blog)

Zo aan het einde van jaar kijk je onwillekeurig terug. En als ik dan uit de trein ben gestapt en op de fiets spring om naar huis te rijden blijven er twee woorden hangen: inclusieve technologie.

Toen mijn collega Marieke er dit voorjaar mee kwam dacht ik eerst, een beetje soft gedoe toch. Wij zijn van de innovatie, baanbrekende technologieën, disruptieve ontwikkelingen. En dan gaan we ons ineens bezighouden met mensen die een afstand tot de arbeidsmarkt hebben? Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik veel te vroeg oordeelde en bovendien dit item niet op waarde inschatte.

In november vond de Nationale Cobotdag plaats in Tiel. Tijdens een van de presentaties liet een bedrijf zien hoe zij de cobot hebben ingevoerd. Vraag vanuit de zaal: wat vinden de medewerkers ervan, waren ze niet bang hun baan kwijt te raken? Die vraag wordt veel vaker gesteld, hoe neem ik mijn mensen mee in technologische veranderprocessen. Bij veel medewerkers is er in dit soort situaties altijd de angst om hun baan te verliezen. Niet onbegrijpelijk. Het mooie van inclusieve technologie is nu dat technologie het juist mogelijk maakt dat de afstand die sommige mensen tot de arbeidsmarkt hebben, kleiner wordt, of zelfs wordt opgeheven. Of dat gecompliceerde taken door lager geschoolde mensen uitgevoerd kunnen worden. Daardoor worden nieuwe arbeidskrachten aangeboord en dit in een tijd dat veel bedrijven schreeuwen om mensen. Technologie schept hier dus werk. Een onderwerp waar we als RCT Gelderland in 2019 mee verder gaan.

Een ander onderwerp waar we komend jaar aandacht aan blijven besteden is circulair ondernemen. Ogenschijnlijk heeft dat meer van doen met het andere deel van onze focus: ondernemers in de maakindustrie ondersteunen bij slimmer en duurzamer werken. Toch bedriegt de schijn een beetje. Want circulair ondernemen is veel meer dan van afval grondstof maken. Als ondernemer richt je je op samenwerking in de keten, minder op je eigen winst, ben je stevig verbonden met je omgeving en zijn medewerkers geen productiefactor, maar onderdeel van de samenwerking. Juist daar ontmoeten beide onderwerpen elkaar: ze dragen bij aan een inclusievere samenleving. Als ik dan nog even omkijk naar het afgelopen jaar, dan kunnen we dat wel gebruiken. Want ik zie onzekere mensen, bang voor hun baan, terugverlangend naar vroeger, kiezend voor zogenaamde sterke mannen en populisten, die de wereld er niet beter en ook niet inclusiever op maken. Het zou mooi zijn als deze nieuwe vormen van ondernemen daar wat tegenwicht tegen kunnen bieden.

Jan-Willem Vos